Mäkelä, Mozart en Sibelius
Betekenisvol
De concerten openen met Sibelius’ Vierde symfonie, een werk vol dreiging en duisternis. Mäkelä noemt het zijn favoriete Sibelius-symfonie op dagen dat hij zich ‘heel melancholisch en heel Fins voelt’ (Qobuz, april 2022). Na de pauze klinkt Mozarts universeel geliefde Requiem. In muziekmagazine Preludium legt Klaus Mäkelä uit waarom de combinatie van werken voor hem betekenisvol is.
'Als ik me heel melancholisch en heel Fins voel...'
‘Ik hou van beeldende kunst, en zie programmeren als het creëren van een expositie, waarbij je alle mogelijke meesterwerken in je collectie hebt en mag kiezen wat je bij elkaar hangt. Nu hebben we de beschikking over al die muzikale meesterwerken, en over dit orkest: echt een beest, dat zo ongeveer alles kan spelen. Dan wil je goed nadenken over de mogelijke combinaties.
Lijden en verlossing
Mozarts Requiem is ontzettend lastig om ergens mee te combineren. Daarom zocht ik iets wat ermee contrasteert, en tegelijkertijd van een vergelijkbaar persoonlijk kaliber is. Want dat Requiem, ook al heeft Mozart het niet zelf voltooid, klinkt als een zeer intiem persoonlijk statement.
Er zijn niet veel stukken die dat benaderen, maar wel Sibelius’ Vierde. Die maakt het programma wel wat duisterder, want het is een symfonie over lijden. Het gaat over iemand die veel tegenslagen te verwerken krijgt, en er uiteindelijk niet in slaagt ze te overwinnen. Alle momenten van hoop – die er zeker óók zijn – worden vermorzeld. Maar daarna vinden we verlossing in Mozarts Requiem.’
Lees het uitgebreide interview met Klaus Mäkelä in Preludium.
Mozart en Sibelius - 23, 24 en 25 november
Op 26 november dirigeert Klaus Mäkelä ook een concert in de serie Essentials. Een serie concerten die korter zijn dan gebruikelijk en ingeleid worden door de Vlaamse presentator Thomas Vanderveken. Het orkest speelt dan alleen Sibelius' Vierde symfonie.