Point d’orgue

INTERVIEW - Na hun eerste kennismaking met het Concertgebouworkest – ‘Ik was er ondersteboven van’ – sloten de Parijzenaren Constance en Jean-Marc de Royère zich aan als Global Friends van het orkest.

Young geeft nieuw talent uit streken waar een goede muzikale opleiding niet bepaald gegarandeerd is een kans (foto: Milagro Elstak).
Young geeft nieuw talent uit streken waar een goede muzikale opleiding niet bepaald gegarandeerd is een kans (foto: Milagro Elstak).

Liefde op het eerste gehoor

Tot september 2019 waren Constance en Jean-Marc de Royère expats. Na jaren in het buitenland te hebben gewoond, eerst in Tokio en daarna in Frankfurt, keerde het Franse echtpaar een half jaar geleden terug naar thuisbasis Parijs. Voor hoe lang is nu nog niet duidelijk, dat hangt af van het werk van Jean-Marc, Senior Vice ­President bij Air Liquide, ‘wereldleider in industriële gassen, technologieën en services’.

Het was tijdens hun verblijf in Duitsland dat Constance en Jean-Marc kennismaakten met het Concertgebouworkest en je kunt gerust spreken van liefde op het eerste gehoor. Constance weet het nog precies: het was februari 2016 en het orkest speelde in de Alte Oper van Frankfurt met pianist Kirill Gerstein. Semyon Bychkov dirigeerde en op het programma stonden Serge Rachmaninoffs Derde pianoconcert en Richard Strauss’ Ein Heldenleben.

We wilden hoe dan ook bijdragen aan dit geweldige orkest.

‘Het was in één woord prachtig, ik was er ondersteboven van. En het toeval wilde dat Jean-Marc de volgende ochtend een boeiende presentatie bijwoonde van contrabassist Dominic Seldis. Die vertelde over zijn eigen ervaringen en zijn muzikale loopbaan bij het Concertgebouworkest. Ik was daar niet bij, maar Jean-Marc vond het een interessant verhaal en werd aangestoken door Dominics enthousiasme. Bij elkaar opgeteld waren dat concert en die presentatie voor ons een perfecte kennismaking met het orkest. Toen zijn we in september 2016 naar Amsterdam gekomen voor de Opening Night en daar hebben we besloten ons aan te sluiten als Global Friends. We wilden hoe dan ook bijdragen aan dit geweldige orkest.’

Het mooiste van het mooiste

Constance beschrijft het bijwonen van een concert van het Concertgebouworkest in Het Concertgebouw als point d’orgue, een Franse uitdrukking die zij uitlegt als ‘het mooiste van het mooiste’ – de letterlijke vertaling van de Franse muziekterm point d’orgue is niet ‘orgelpunt’ maar ‘fermate’; in de partituur wordt de fermate hoog boven de notenbalk geplaatst, vandaar de figuurlijke betekenis ‘hoogtepunt’.

Naast muzikale verrukking is het vooral de diversiteit binnen het orkest die het echtpaar De Royère aanspreekt. ‘Precies weet ik het niet,’ zegt Constance, ‘maar ik geloof dat er meer dan twintig nationaliteiten in het orkest zitten. Door onze tijd in Japan en Duitsland heb ik mensen uit uiteenlopende culturen leren kennen. Ik ben Frans en ik houd van Frankrijk, maar ik had de geweldige kans om diversiteit te leren waarderen.

Young geeft een kans aan nieuw talent uit streken waar een goede muzikale opleiding niet bepaald gegarandeerd is.

Er is zóveel talent in de wereld. Daarom vinden wij Concertgebouworkest Young ook zo belangrijk. Toen we vorig jaar het Concertgebouworkest hebben bezocht in het prachtige nieuwe pand werd het me duidelijk hoe belangrijk het is voor het orkest om een volgende generatie aan te boren. Young geeft een kans aan nieuw talent uit streken waar een goede muzikale opleiding niet bepaald gegarandeerd is. Wat me intrigeert: hoe kun je in vredesnaam het potentieel ontdekken in vijftienjarigen? Wie heeft het wel, wie niet? Dat je dat kunt beoordelen gaat mijn begrip te boven.’

Zelf heeft Constance nooit een instrument leren bespelen. Zeer tot haar spijt, want ze kan zich niets mooiers voorstellen. ‘Ik kan er alleen maar van dromen. Het liefst zou ik cello spelen in een orkest, midden in de muziek. Musici die spelen als één geheel met de dirigent als middelpunt – als luisteraar is dat voor mij al een buitengewone ervaring om mee te maken.’

Bijna tastbaar

Dit voorjaar werd de muziek bijna tastbaar voor Constance, die zich inmiddels als Comitélid inzet voor Global Friends – in haar eigen woonkamer in Frankfurt. ‘Ik was er zo trots op! Want een strijkerstrio bij je thuis hebben is nogal wat. Het waren drie orkestmusici, geweldige mensen, en het was een heerlijke avond. In een vriendelijke, ontspannen sfeer kwamen we veel te weten over de musici. Omdat het Concertgebouworkest voor ons de top op muziekgebied vertegenwoordigt, hebben we op die manier in Frankfurt de Global Friends onder de aandacht proberen te brengen.’

Mensen met een missie, het echtpaar De Royère? Constance vindt van wel. ‘Muziek is zó belangrijk – als meer mensen muziek zouden maken zou de wereld er een stuk beter uitzien, daarvan ben ik overtuigd; daarom steunen wij Young. Muziek is balsem voor de ziel – la musique adoucit les mœurs!'

door Rolf Hermsen
Dit artikel verscheen eerder in Preludium